اینجا درونیات من است؛ مکشوف، رنگهایش را مینگارم. اینجا گاهی بلند فکر میکنم، گاهی زمزمه میکنم، شاید گاهی هم داد بزنم دربارهی بعضی لحظاتم و دلمشغولیهای این سالهایم.
توی ناگواریها، توی اتفاقهایی که خوشایند نیست، آدمی که نمیتواند صبور باشد، خودش را باید به صبر بزند. ادایِ صبر در بیاورد. آدمی که صبر ندارد؛ آدمی مثل من. . وَ عوّد نفسَک التّصبّر عَلی المکروه و نعم الخُلُق التّصبّر فی الحقّ خودت را عادت بده به صبوری و تحمّل ناگواریها چه اخلاقِ خوبیست این صبوری و این شکیبایی در مسیر حق
سلام دوست خوبم! چرا اینهمه عصبی؟ چیزی شده که ما بتونیم همفکری کنیم؟نگرانتون شدیم! بدی خوب خوب بودن اینه که هیشکی انتظار کوچکترین ضعف رو از اون فرد نداره انشالله آرامشتون برگرده سرجاش
بریم
هر وخ خواستیم
بیایم...؟!!!