۲۰

۱- بعضی دوستی‌ها می‌ماند و شراب می‌شود [او می‌گفت]؛ آن نوعش که ساکت است، که فاصله دارند از هم آدم‌هاش. که رقیق می‌شود پوسته‌ی دلشان برای هم. من اگر جای شمس بودم محبت را می‌گذاشتم جای دل‌تنگی برای آن شعر. می‌شد: محبت خوشه‌ی انگور سیاه است ‍| لگدکوبش کن | لگدکوبش کن | بگذار ساعتی سربسته بماند | مستت می‌کند اندوه. 

۲- خمار صد شبه دارم شراب‌خانه کجاست؟

۳- دنبال معنی «کرب» می‌گشتم که در قرآن ۴ بار آمده. ۲ بار درباره‌ی نوح است: وَنُوحًا إِذْ نَادَىٰ مِن قَبْلُ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ ﴿انبیاء: ٧٦﴾، وَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ ﴿صافات:‌ ٧٦﴾. یک‌بار درباره‌ی موسی و هارون است:‌ وَنَجَّیْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ ﴿صافات:‌ ١١٥﴾. یک‌بار هم به ابناء بشر گفته:‌ قُلِ اللَّـهُ یُنَجِّیکُم مِّنْهَا وَمِن کُلِّ کَرْبٍ ثُمَّ أَنتُمْ تُشْرِکُونَ ﴿انعام: ٦٤﴾. که شما وقت اندوه به سراغ من می‌آیید، وقتی برطرفش می‌کنم بر می‌گردید و مشرک می‌شوید. کرب را بعضی بلا و مصیبت ترجمه کرده‌اند و بعضی اندوه. من نمی‌دانم ریشه‌ی کرب چیست. نمی‌دانم اصلش را چطور به کار می‌برده‌اند زمان نزول این آیه‌ها. می‌دانم که کرب نوعی غم است که ریشه در قُرب دارد و حزنی‌ست عمیق و جان‌کاه.

۴- خط باریکی است بین کرب و حزن و غمّ. همین حالا باید یکی پیدا شود که برای من بخواند فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ ۚ وَکَذَٰلِکَ نُنجِی الْمُؤْمِنِینَ ﴿انبیاء: ٨٨﴾.  

۵- همیشه آخر روضه یک دور تسبیح، ذکر «یا کاشف الکرب عن وجه‌ الحسین ...» می‌گرفت.