لَعَمْرُکَ إِنَّهُمْ لَفِی سَکْرَتِهِمْ یَعْمَهُونَ*

چه چیز این‌همه گستاخمان کرده؟ رحمت تو. حتما امید به رحمت تو است که حدودت را نگه نمی‌داریم. هی می‌گویی: وَمَن یَقْنَطُ مِن رَّحْمَةِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ. هی می‌گویی:‌ ...

و ما یادمان می‌رود وَمَن یَعْصِ اللَّـهَ وَرَسُولَهُ وَیَتَعَدَّ حُدُودَهُ یُدْخِلْهُ نَارًا خَالِدًا فِیهَا وَلَهُ عَذَابٌ مُّهِینٌ را

ما آدم‌های فراموش‌کاری هستیم

* فقط آن‌ها غرق نبودند در مستی و بی‌خبری.