کنفرانس (1)

اگر حساب ارائه مقاله‌های غیر رسمی را جدا کنم، این چهارمین کنفرانس رسمی‌ای است که شرکت کرده‌ام. هربار هم به خودم گفته‌ام باید آن‌چه در این کنفرانس‌ها می‌گذرد را بنویسم چون ایران که بودم هیچ نمی‌توانستم تصور کنم که دقیقا چه اتفاقی می‌افتد در این‌جور جاها که این‌همه بابتش سر و صدا می‌شود و نتایجش کمابیش به‌درد بخور است و از جنبه‌های تفریحی و خوش‌گذرانیش که بگذریم "واقعا"‌ عده‌ای دور هم جمع می‌شوند و تکه‌ای از علم را با هم مرور می‌کنند، نقد می‌کنند یا تحلیل¹. همیشه عده‌ای هستند که می‌گویند این نشست‌ها چرند است و کار علم به این چیزها بند نیست و اینها تله‌ی پول درآوردن عده ایست؛ با بخش مالی‌اش مخالفت نمی‌کنم ولی به لحاظ علمی اتفاقات خوب زیاد می‌افتد در این کنفرانس‌ها حداقل برای دانشجوهایی که دنبال پیدا کردن راه‌ها و آدم‌های جدیدتر و ایده‌های به‌ترند. 

کنگره‌ی علوم اجتماعی و انسانی کانادا بهار هر سال برگزار می‌شود و حدود 70 انجمن در این مجموعه به ارائه‌ی مقاله و برگزاری میز‌گرد و کارگاه و غیره می‌پردازند. معمولاً ددلاین ارائه‌ی مقاله زمستان سال قبل است. هر کسی که در این حوزه‌ها حرفی برای گفتن دارد مقاله‌اش را به انجمن مورد نظرش می‌فرستد و بعد از چند ماه معلوم می‌شود که مقاله‌اش قبول شده یا نه. 

هزینه‌ها:‌ از مخارج هتل و خورد و خوراک و رفت و آمد که بگذریم هم کنگره و هم انجمن‌ها جداگانه نیاز به ثبت نام دارند. بعله علم هم پول لازم داره

کم پیش آمده که در سخنرانی‌های این جور کنفرانس‌ها شرکت کنم و فکر کنم طرف آمده شعار بدهد یا حرف‌های کلی به دردنخور بزند

1 - آن موقع‌ها یکی از استادهای دوره لیسانس می‌گفت چیه این کنفرانس‌های امریکایی یه مشت خرپول صهیونیست دور هم جمع میشن در گرون‌ترین هتل‌های دنیا خوش‌گذرونی اسمش رو می‌ذارن کار علمی -- خب تجربه‌ی این چند سال من با این قصه متفاوت است استاد عزیز.