دنیای ما قصه نبود، پیغوم سر بسته نبود*
×××
آدمی هستم که موسیقی را مناسبتی گوش می‌کنم. روز خاص را با موسیقی مربوطش شیرین‌تر یا تلخ‌تر می‌کنم؛ شادتر یا غمگین‌تر. ولی آدم فیلم دیدن مناسبتی نیستم؛ یعنی اعصابش را ندارم. دیشب نشسته‌ام "متولد ماه مهر" دیده‌ام. که چی؟ که مدام فکر کنم توی عجب دور باطلی افتاده‌ایم ما. فیلم را درویش سال 78 ساخته؛ انگار که همین دیروز. یک نقطه از حرف و دغدغه‌ها، ادعاها و دردها کم نشده، تغییر نکرده حتی. همه‌اش تکرار.
امروز تاریخ معاصر ایران خوانده‌ام؛ از انفعال سیاسی علمای قم تا مبارزات ضد امپریالیستی‌شان و نه مبارزه علیه حکومت مطلقه‌ی شاه. از عدم حمایتشان از مصدق تا مخالفت با لایحه‌ی اصلاحات اراضی و حق رای زنان. از سکوت آیت‌الله بروجردی و آیت‌الله شریعت‌مداری تا سر حد ممکن، تا ماجرای فیضیه و ظهور آیت‌الله خمینی. همه‌اش تکرار.
پیش‌تر راجع به دوران صفویه می‌خواندم و مقدس‌مآبی و ادعای نیابتشان از طرف امام عصر. اختلاط عقیده‌ی دینی و قدرت نظامی. قدرت از این دست به آن دست؛ دین بازیچه و دست‌خورده‌ی این و آن. همه‌اش تکرار.
*دنیای ما خار داره
پریا -- شاملو
×××
پ.ن. دارم بدبینانه نگاه می‌کنم؟ بله. اتفاق خوب هم زیاد افتاده در این تاریخ. ولی آن‌چه اسمش را گذاشته‌ایم آزادی‌خواهی، که دین‌مداران آن را طبق جهان‌بینی خودشان تعبیر کرده‌اند و دیگران طور دیگری، هسته‌ی اصلی داد و قال‌هایمان بوده. همه‌اش تکرار.
الآن اومدم
هرچند توضیح تاریخ چندصدساله وپرحادثه مرجعیت(که تز دفاع یکی از آشناها هم اخیرا همیچن چیزی بود)رو نمیشه در قالب جندخط کامنت بازش کرد
اگه همچنان دوس داری بگو باهم صحبت کنیم(میلی،چتی،چیزی)
البته اگه امروز(22خرداد)دستگیر نشدی;)
ضمنا منم دقیق حرفتون رو نفهمیدم خانم مکشوف