آهای زمونه! :: مکشوف

مکشوف

وَلَقَد خَلَقنَا الإنسَان وَنَعلَمُ ما تُوَسوِسُ بِهِ نَفسُه وَنَحنُ أقرَبُ إلَیهِ مِن حَبلِ الوَرید

این‌جا درونیات من است؛ مکشوف، رنگ‌هایش را می‌نگارم. این‌جا گاهی بلند فکر می‌کنم، گاهی زمزمه می‌کنم، شاید گاهی هم داد بزنم درباره‌ی بعضی لحظاتم و دل‌مشغولی‌های این سال‌هایم.

بایگانی

آهای زمونه!

سه شنبه, ۲۱ دی ۱۳۸۹، ۰۱:۳۸ ق.ظ

آدم گاهی با یک نغمه‌ی نرم و نازک، آرام آرام هوایی می‌شود. زیر برف و باد بیرون پنجره، کم کم دل‌تنگی‌هاش یادش می‌آید؛ نه فقط برای بقیه‌ که حتی برای خودش هم.

۸۹/۱۰/۲۱