توصیه ی دوستانه

شما مثل من برندارید کتاب "این مردم نازنین" کیانیان را شب ها توی تخت مشترک با هم خانه تان بخوانید. خب طرف خوابش برده که شما می رسید به صفحه ی 34 -35 و اشک و فین فین تان سرازیر می شود بس که دلتان لرزیده ار حرکت آن پسر جوان بیمارستان روزبه که با خودش سیگار داشت. بعد او که کنار شما خواب است بهت آلود از خواب می پرد و نگران می پرسد «چیزی شده؟ چرا گریه می کنی نصف شبی؟» یا شب بعدش برسید به صفحه 144 و با خط آخرش که طه در جواب یارو ای که کیانیان را شناخته و گفته: «به به  هنرپیشه ی مخصوص» در آمده که «قارچ و پیاز هم داریم» بیفتید به قه قه و باز طرف کنار شما از لرزش تخت از خواب بپرد و بپرسد «داری جک می خونی الان نصفه شبی؟»

*

شاخک های تحلیل جامعه شناسانه ام فعال شد در سطر سطر این کتاب.