اینجا درونیات من است؛ مکشوف، رنگهایش را مینگارم. اینجا گاهی بلند فکر میکنم، گاهی زمزمه میکنم، شاید گاهی هم داد بزنم دربارهی بعضی لحظاتم و دلمشغولیهای این سالهایم.
در بیداری و عالم واقع که رسیدن به حرمت دور است، دور. ولی لذت دویدن برای وضو گرفتن و رسیدن به نماز ظهر در حریم امنت آن هم جایی دور و بر گوهر شاد، حتی در خواب، من را از خوشی لبریز می کند.