مکشوف

وَلَقَد خَلَقنَا الإنسَان وَنَعلَمُ ما تُوَسوِسُ بِهِ نَفسُه وَنَحنُ أقرَبُ إلَیهِ مِن حَبلِ الوَرید

مکشوف

وَلَقَد خَلَقنَا الإنسَان وَنَعلَمُ ما تُوَسوِسُ بِهِ نَفسُه وَنَحنُ أقرَبُ إلَیهِ مِن حَبلِ الوَرید

مکشوف

این‌جا درونیات من است؛ مکشوف، رنگ‌هایش را می‌نگارم. این‌جا گاهی بلند فکر می‌کنم، گاهی زمزمه می‌کنم، شاید گاهی هم داد بزنم درباره‌ی بعضی لحظاتم و دل‌مشغولی‌های این سال‌هایم.

بایگانی

عادت های خوب

چهارشنبه, ۱۶ ارديبهشت ۱۳۸۸، ۰۹:۴۴ ق.ظ

توی این چند سالی که این طرف زندگی کرده ام چیزی که خیلی وقتها توجهم را به خودش جلب کرده انواع "روند"هایی است که در زمینه های مختلف، سازمانهای دولتی و غیر دولتی شکل می دهند مخصوصاً در زمینه های آموزشی یا تغییر عادات روزمره ی مردم. طبیعتاً برنامه ریزی اجتماعی دقیق و تعریف راهکارهای قانونی برای رسیدن به اهداف مشخص را هم سازمانهای دولتی خوب بلدند و هم غیر دولتی ها. یکی از اتفاقات خوشایند این روزها این است که روز 22 ایپریل که روز زمین بود یک سری از سازمانها و فروشگاههای زنجیره ای اعلام کردند برای خدماتشان یا برای خریدهای مردم دیگر کیسه نایلون مجانی خبری نیست و اگر کسی کیسه می خواهد باید بخرد. حجم زیاد کیسه هایی که برای خرید های روزمره مردم استفاده می شد -- و می شود همچنان -- و معمولاً هم یک بار استفاده می شود و بعد دور انداخته می شود و جزو آشغالهای خطرناک برای سلامت زمین به حساب می آید، باعث شده که عده ی کثیری صدایشان در بیاید و از طریق پولی کردن کیسه هایی که قبلاً روی خرید و مجانی بود، استفاده از آنها را کاهش بدهند. حالا برای هر کیسه حداقل باید 5 سنت پول بدهی. 

بحثم سر روند آموزش و البته تبلیغات بود. حدود یک سالی می شود که همین مغازه هایی که مردم مایحتاج روزمره شان را آنها می خرند، انواع و اقسام کیف های ارزان پارچه ای و نایلونی را با قیمت های پایین -- مثلاً 99 سنت -- تبلیغ می کنند و می فروشند که شما هر بار می خواهید خرید کنید همین ها را همراهتان ببرید و به جای کیسه نایلون استفاده کنید. در طول این یک سال بیشتر فروشگاهها ای که من ازشان خرید می کنم به شدت همین سیاست را دنبال کرده اند و از روز اول ماه می هم دیگر از کیسه نایلون در آن حجم انبوه خبری نیست. البته شهری که من توش زندگی می کنم شهر کوچکی است و نمی دانم مثلاً مغازها و فروشگاههای تورنتو چه می کنند یا این قضیه در امریکا یا اروپا چقدر مورد توجه هست و اینکه مردم در شهر های بزرگ چطور برخورد می کنند با همچین سیاستی. ولی چیزی که من از محیط خودم می بینم این است که این هدف و این سیاست خیلی ساده و بدون اینکه لج کسی در بیاید و غرض و مرضی در کار باشد برای مردم جا افتاد. (البته بماند که حالا این تولید کننده های کیف های خرید در حال خفه کردن خودشان هستند با تولید کیف های پارچه ای و بعضاً پلاستیکی بادوام! و البته انواع سبدهای خرید چرخدار و بی چرخ و غیره در انواع طرح ها و نقش ها و رنگهای مختلف) 

کار قشنگی بود کلاً. من که لذت بردم به هر حال از اینهمه همکاری مردم و این برنامه ی قدم به قدمی که اجرا کردند بانیان امر.     

۸۸/۰۲/۱۶

نظرات  (۵)

از مباحثِ موردِ علاقه‌ام است و مرتبط به رشته‌ام از منظری. کامنت‌های امین و م.ر. هم جالب بود برام، مخصوصا کارِ هندی‌ها.
مامان من تعریف می کنند قدیم ها که مردم رسم داشتند پنیر و چای و این چیزها را روزانه بخرند مغازه دار مثلا پنیر را می گذاشته روی برگ های بزرگ چنار.

در مورد بطری ها هم وضعیت ایران نگران کننده است. تازه تازه دارد مد می شود که مردم آب آشامیدنی شان را در این بطری ها بخرند. آن هم تهران که واقعا آبش خوب است. سقاخانه هم که نسل اش ور افتاده. بیرون از خانه تشنه شدی لاجرم باید آب را در این بطری ها بخری. کاش لااقل این عقب ماندن مان از قافله بعضی پیشرفت ها گاهی باعث خیر می شد و راهی که تجربه شده و ضررش معلوم شده تازه ما چشم بسته نمی افتادیم توی اش.
من هم خیلی این مساله برام جالب بوده. توی انگلیس همونطور که آقا امین هم گفتن این مساله هست. هند که بودم خیلی از دست فروش ها غذایی اسنکی چیزی که می فروختند توی ظروف یک بار مصرف طبیعی می گذاشتند! به این صورت که برگ یک درختی که توی هر سوراخ سنبه ی هند پیدا میشه و برگهای پهنی هم داره رو 2 3 تایی رو هم میذاشتن و بعد قالبش میدادن عین ظرف های یک بار مصرف پلاستیکی (یه چیزی مث پرس کردن و فرم دادن) و میذاشتن توی افتاب خشک بشه. این میشد ظرف یه بار مصرفشون؛ می خوردی مینداختی دور هیچ تفاوتی با افتادن یک برگ از درخت نمی کرد!
اینجا هم (انگلستان) این قضیه از دو سه سال پیش هست؛ بسیاری از سوپرمارکت‌ها تشویق می‌کنند که از نایلون‌های قبلی استفاده کنید و به ازای هر استفاده‌ی مجدد یک پوینت (تقریباً به اندازه‌ی یک پنی) جایزه می‌دهند. کیسه‌های مخصوص چند بار مصرف هم گذاشته‌اند که اغلب از جنس‌های environment-friendly تهیه می‌شوند مثل حصیر و ...
در امریکا هم گویا قابل توجه باشد. مثلاً یک گزارشی اول سال خواندم که چه چیزهایی در سال 2009 در امریکا از مد می‌افتد، یکی هم آب‌های در بطری بود و نوشته بود بسیاری از رستوران‌های شیک دیگر آب در بطری سرو نمی‌کنند و آب شیر را تصفیه شده می‌دهند، چون این بطری‌های PET یک معضل محیط زیستی شده‌اند.
خلاصه این که گویا بخشی از مردم environmental-aware شده‌اند و green مد است.




آره من یادم رفت بطری های آب رو هم بگم. اینجا هم بطری آب از مد افتاده و انواع قمقمه های (؟) ژیگول فلزی مد شده. رستوران ها هم به همچنین که گفتید.
۱۶ ارديبهشت ۸۸ ، ۰۹:۴۸ مسابقه وبلاگ نویسی
مسابقه وبلاگ نویسی

جایزه رتبه برتر یک خودرو سمند

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">