وقتی استاد، یک حرفه ای ِ تمام عیار باشد
پنجشنبه, ۱۳ فروردين ۱۳۸۸، ۰۲:۴۷ ق.ظ
مزه اش آشناست. مزه اش خوش است. مزه اش لذت بخش است ولی آمیخته با افسوس. یادش که می افتی مدام عمق لذتش را به یاد می آوری. سنگینی اش حالا برایت بی معنی است. حالا فقط دلت می خواهد کاش باز هم جایی در این دنیا، سالی از این سالها دوباره کلاسی این چنینی با یک استاد پرو پیمان و مسئولیت پذیر و باهوش و اطلاعات در سطح خدا به تورت بخورد.
مزه ی تمام شدن درس "جامعه شناسی دین" با "داگلاس کوئــَن" هم مزه ی تمام شدن "فرهنگ عامه/عمومی(؟)" با "مایکل اتکینسون" بود.
۸۸/۰۱/۱۳