‌why would you believe that

این لاست هم دیگر دارد می‌رود روی اعصاب ها. من امروز این همه وقت خودم را تلف نکرده ام که پشت سر هم 3-4 قسمت آخر سیزن 2 را ببینم تمام شود برسم به سیزن 3 که تم کار کمی تغییر کند بعد به چی برسم خوب است. می‌رسم به لبخند ملوح جولیت (آهای... رسیدم به لبخند جولیت... دقت داری که) که نقش خدا را برای جک پدر مرده‌ی بدبخت بازی می‌کند. حالا هم نبینید این همه لجم گرفته. بیش‌تر دارم از خودم حرص می خورم که این کنجکاوی را از صبح نتوانسته ام مهار کنم که چندین ساعت لاست دیده ام و مدام هم به خودم غر زده ام که بشین یک نقد با محوریت" آموزه های دینی" در لاست بنویس دیگر و باز قسمت بعدی را دانلود کرده ام و دیده ام. تازه خنده دارش هم این است که کلی از بلاگ‌ها و فیدها را نمی توانم بخوانم بس که همه دارند سیزن جدید را برای هم تعریف و نقد می‌کنند