که مى گذرد و نمى گذرد

هنوز شب قدر سوم نیامده؛ ماه رمضان من تمام شده... اصلا کى شروع شد که حالا تمام شده. هیچ هم معلوم نیست که دیگر ماه رمضانى باشد و من هم باشم و بفهمم که ماه شروع شده. دور از ذهن هم نبود این دورى. عالم و آدم را هم که سیاه کنیم، براى خودمان که نمى توانیم خالى ببندیم. گرچه من این مدت با همین چشم هاى خودم دیدم که آدم خودش را هم مى تواند طورى رنگ کند که هیچ کپى از اصل قابل شناسایى نباشد؛ براى خودش ها، براى بقیه که بماند. 

دارم مبهم حرف مى زنم و بى سر و ته (و بى نیم فاصله) همین جا تمامش مى کنم.