ترجمه‌ی ریچارد سنت
چند روز پیش ریچارد سنت در لوموند ستونی درباره‌ی تاثیر قشربندی و غیبت شایسته‌سالاری در سازمان‌ها چند خطی نوشت. مهم‌ترین چالش جوامع ما از نگاه سنت خلق شرایطی است که بر اساس آن مردمی با دیدگاههای سیاسی، دینی، و فرهنگی متفاوت بتوانند با هم هم‌کاری کنند. تکنولوژی‌های جدید ارتباطی و اطلاعاتی ممکن است وقوع این امر را تسهیل کنند ولی استفاده ای که از این ابزار شد در اتفاقات اخیر خاورمیانه باعث می‌شود ما قدرت اطمینانمان را به این ابزار برای هدفی که تعریف شد از دست بدهیم و به مطالعه‌ی بیش‌تری نیاز داشته باشیم.
سنت می‌گوید در قرن 19 جیکوب بارکهارد، تاریخ‌دان، مدرنیته را به عنوان دوره‌ای که در آن همه چیز به شکل وحشیانه‌ای ساده‌سازی و مختصر شده تعریف می‌کند ولی تناقض باکهارد در این است که می‌گوید مدرنیه هم‌چنین در بردارنده افزایش پیچیدگی‌های شرایط اجتماعی مادی‌انگارانه‌ی جامعه است که از بی‌خاصیت شدن روابط اجتماعی نشات گرفته است. برای سنت، پیچیدگی تکنولوژی ارتباطی جدید (اینترنت و فضای سایبری) فراتر از حد ظرفیت ماست که از آن درست استفاده کنیم. مخصوصا زمانی که بخواهیم از آن برای ایجاد هم‌کاری واقعی استفاده کنیم. جامعه‌ی مدرن در حال ایجاد یک پیچیدگی مفرط ارتباطی است که نمی داند چطور از آن استفاده کند.
برای سنت عدم توانایی در پرورش دادن هم‌کاری واقعی در تمام ترکیب‌های پیچیده جامعه یکی از دلایلی است که باعث عدم موفقیت گوگل ویو شد. نرم‌افزاری که برای ایجاد یک مدل هم‌کاری و ارتباط خطی/هم‌زمان/هم‌عرض طراحی شد. گوگل ویو و عدم موفقیتش نشان می‌دهد که مطالعات سنت درباره‌ی روند "کار" که نشان داد ظرفیت‌های کارکنان بر ...؟
در همین راستا، نابرابری‌ای بر اساس همین ساده شکل می‌گیرد