آن‌ها که غرق‌شدند

می‌گوید

"وَاتْرُکِ الْبَحْرَ رَهْوًا ۖ إِنَّهُمْ جُندٌ مُّغْرَقُونَ. و دریا را هنگامى که آرام است پشت سر بگذار، که آنان سپاهى غرق‌شدنى‌اند" (دخان.25). قصه‌ی بنی‌اسرائیل و فرعونیان است.

از همه‌ی صفات و اعمال فرعون این یک برخورد او برایم عجیب‌تر است. آن‌جا که می‌گوید "وَإِذْ فَرَقْنَا بِکُمُ الْبَحْرَ فَأَنجَیْنَاکُمْ وَأَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَوْنَ ... و هنگامى که دریا را براى شما شکافتیم و شما را نجات بخشیدیم؛ و فرعونیان را غرق کردیم..." (بقره.50). فکر می‌کنم فرعون ایستاده نگاه می‌کرده که دریا باز شده، و عده‌ای عبور کرده‌اند به سلامت. بار اولش هم نبوده که از این خرق‌ عادت‌ها می‌دیده از کسی که ادعای پیام‌بری داشته ولی باز بر لجاجت خودش ادامه داده. انگار کن که لجاجت غباری‌ست که می‌پوشاند چشم حقیقت‌بین آدم را. 

پ.ن. و فرعون لقبی است بی محدودیت جغرافیایی و زمانی؛ او که گاهی با زور و ستم و زمانی با نیرنگ و فریب حقیقت را انکار می‌کند درحالی که ظالم است بر مردم خود.