اویس‌وار
دوشنبه, ۴ بهمن ۱۳۸۹، ۰۴:۰۳ ق.ظ
من که هیچ ندیده‌بودمت چرا هر خبری در ادامه‌ی رفتنت این‌طور تکانم می‌دهد و خشی تازه بر قلبم می‌اندازد؟ من که ندیده‌بودمت. فقط شنیده بودم از تو. شنیده بودم آدمیت آدم را زنده می‌کنی. شنیده بودم نماز پشت سرت خواندن دارد.
اویس‌وار آمدم و برگشتم. به دیدنت نرسیدم.نرسیدم. نرسیدم
آدم نشدم
پ.ن. در سوگ حاج علی گل‌پایگانی
۸۹/۱۱/۰۴