ای حرم‌ات ...

نام شما پای یاسین امشب بود. باشد که روزی سرمان را زیر بیندازیم و آرام‌آرام از باب‌الجواد وارد شویم ذکرگویان؛ تا برسیم به جایی که ضمیر دعاهایمان مخاطب شود:

السَلامُ عَلیکَ یا نورَ اللهِ فی ظُلُماتِ الاَرض

پ.ن:‌ ازش یاد گرفته‌بودم از همان بیرون رواق‌ها به سمت ضریح، زیر لب جامعه‌ی کبیره بخوانم. حتی این سر دنیا هم که باشم وقتی شروع کنم اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ یا اَهْلَ بَیْتِ النُّبُوَّةِ، وَمَوْضِعَ الرِّسالَةِ، وَمُخْتَلَفَ الْمَلائِکَةِ ... قدم‌هایم را به سمت حرم می‌شمارم؛ برایم شده تبلور زیارت امام رضا.