پیش از این نامش حسرت بود

نعمتی است معاشرت با آدم‌هایی که می‌شود جایی میان کلمه‌هاشان، کمی پیش از آن‌که نقطه‌ی پایان جمله را بگذارند، نفس کشید. آدم‌هایی که یک‌باره میان داستانی ملال‌آور و آرزوکُش پیدایشان می‌شود تنها برای این‌که دنیا را رنگی کنند برایت. آدم‌هایی که هم‌صحبتی‌شان انگار وصلت می‌کند به منبعی از انرژی خورشیدی. آدم‌هایی که چشم‌هایت را برق می‌اندازند ...