ظهر شرعی

بارها اتفاق افتاده که یکی از همین بر و بچه های کانادایی سرزده وارد اتاق کارم شده و پرسیده "ظهر" شده؟ و من به جای اینکه به ساعتم نگاه کنم به این آیکون کوچک پایین صفحه ی مانیتورم که اوقات شرعی را نشان می دهد نگاه کرده ام و جواب داده ام که شده یا نه. بعد که طرف رفته دویده ام دنبالش که شرمنده اگر منظورت از ظهر ساعت 12 است که شده و گذشته (مثلاً). حکایتی شده این ساعت های ما. ظهر برای من ظهر شرعی است که متغییر است ساعتش. برای این دوستان ساعت 12، ظهر است؛ توی هر فصلی و هر جایی. این تفاوت را دوست دارم. نه به خاطر پشتوانه ی معنوی اش؛ به خاطر پیوند واقعیش با طبیعت، با خورشید، با حرکت زمین. یک جور احساس وحدت با کل کائنات درش مستتر است. مثل قوانین اجتماعی، مجازی نیست.